تأثیر اصول شهر زیست‌پذیر در ارتقای سطح رضایت‌مندی شهروندان، مورد مطالعاتی: ناحیه 4 منطقه 4 شهرداری تهران

امروزه شهرهای بزرگ با چالش‌های بسیاری در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی مواجه شده‌اند. در این میان مشکلاتی از قبیل انواع آلودگی‌ها، ترافیک و غیره، کیفیت محیطی و به تبع آن زیست‌پذیری در شهرهای بزرگ را کاهش داده است. هدف از این مقاله سنجش رضایت‌مندی شهروندان منطقه 4 شهرداری تهران با در نظر گرفتن اصول و شاخص‌های زیست‌پذیری با تأکید بر ابعاد زیست‌محیطی و اجتماعی می‌باشد. منطقه 4 بخشی از پهنه سبز شرق تهران و دانشگاه علم و صنعت ایران به‌عنوان یک فضای آموزش عالی همراه با محوطه‌ای سرسبز، وجود زندگی محله‌ای و حضور تعداد بالایی دانشجو در این منطقه از دیگر دلایل انتخاب محلات این منطقه به‌عنوان نمونه مورد مطالعه در مقاله حاضر می‌باشد. در این مقاله شاخص‌هایی که از نظر صاحب‌نظران و مؤسسات معتبر ملی و بین‌المللی در درک مشترک مردم از رضایت‌مندی زندگی‌شان مؤثر بوده‌اند شناسایی و تحلیل شده است. با توجه به کلی بودن این امر که شاخص‌ها کلی می‌باشند در مرحله تحلیل عاملی به بومی‌سازی آن‌ها براساس صاحب‌نظران و مؤسسات معتبر ملی و بین‌المللی در محدوده مورد مطالعه مبادرت ورزیده می‌شود تا در نهایت شاخص‌ها براساس میزان اهمیتشان سطح‌بندی شده و بتوان در حداقل زمان ممکن به بهترین شرایط در محدوده دست یافت. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از تحلیل‌های آزمون T تک نمونه‌ای، مدل تحلیل عاملی و رگرسیون خطی در محیط نرم‌افزار spss مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار می‌گیرند. به این صورت که ابتدا به‌وسیله آزمون T تک نمونه‌ای معناداری شاخص‌ها موردبررسی قرارگرفته و پس‌ از آن به خلاصه‌سازی و همگن‌سازی و بومی‌سازی شاخص‌ها به روش تحلیل عاملی پرداخته و با استفاده از روش رگرسیون خطی به اولویت‌بندی شاخص‌ها در محدوده موردمطالعه پرداخته می‌شود. نتایج حاصل نشان‌دهنده اهمیت بیش‌تر شاخص و زیرشاخص‌های حضورپذیری در فضا و بعد از آن، شاخص‌ها و زیرشاخص‌های هویت و حس تعلق به مکان در محله قرار دارند.